Αργά το βράδυ της Τετάρτης 12 Αυγούστου προς τα ξημερώματα της Πέμπτης 13 Αυγούστου, θα δούμε για ακόμη μια φορά στην καρδιά του καλοκαιριού, την πιο εντυπωσιακή βροχή από «πεφταστέρια», τις Περσείδες, στον ουρανό του βορείου ημισφαιρίου, και της Ελλάδας.
Σημειώνεται, ότι τόσο το βράδυ της προηγούμενης μέρας (Τρίτη), όσο και της επόμενης (Πέμπτη) αναμένεται επίσης αυξημένη πτώση μετεώρων.
Εφόσον ο ουρανός είναι καθαρός από
σύννεφα, όσοι ξενυχτήσουν θα μπορέσουν να δουν το θεαματικό αστρονομικό
φαινόμενο, που μπορεί να φθάσει τα 60 έως 100 μετέωρα ανά ώρα.
Δεδομένου ότι το φεγγάρι δεν είναι «γεμάτο» (στις 14 Αυγούστου θα
υπάρχει «νέα σελήνη»), ο ουρανός θα είναι σκοτεινός και κατάλληλος για
τις παρατηρήσεις των μετεώρων.
Τι είναι οι Περσείδες;
Οι Περσείδες είναι βροχή διαττόντων
(μετέωρα ή πεφταστέρια όπως είναι κοινώς γνωστά στην παράδοση, τα οποία,
σύμφωνα με την λαϊκή δεισιδαιμονία, όταν τα βλέπεις να πέφτουν
μπορείς να κάνεις μια ευχή που θα πραγματοποιηθεί). Στην πραγματικότητα
δεν είναι αστέρια που «πέφτουν». Πρόκειται για μικρά κομμάτια
(μέχρι και σε μορφή σκόνης) τα οποία είναι απομεινάρια του κομήτη
Σουίφτ-Τάτλ (109P/Swift-Tuttle) και όταν εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της
Γης με τεράστιες ταχύτητες καίγονται εξαιτίας της τριβής με την
ατμόσφαιρα μέσα σε δευτερόλεπτα.
Όποια από αυτά είναι αρκετά
μεγάλα ώστε να φτάσουν στην επιφάνεια της Γης ονομάζονται μετεωρίτες,
ενώ όσα είναι τόσο λαμπρά που φαίνονται να σχίζουν τον ουρανό
ονομάζονται βολίδες. Συνήθως στο μέγιστο της βροχής πέφτει ένα μετέωρο το λεπτό. Ονομάζονται
Περσείδες, επειδή το ακτινοβόλο σημείο τους προβάλλεται στον αστερισμό
Περσέα, φαίνεται δηλαδή σαν να έρχονται από την κατεύθυνση αυτή.
Το μεγαλύτερο μέρος του υλικού αυτού από
τον κομήτη Σουίφτ-Τάτλ περιπλανάται στον διαπλανητικό χώρο εδώ και
χίλια περίπου χρόνια αφότου εγκατέλειψε τον κομήτη. Υπάρχει ωστόσο και μία σχετικώς νέα συνιστώσα, μία λωρίδα υλικού που αποσπάσθηκε από τον κομήτη το έτος 1862. Ο ρυθμός των μετεώρων όταν η Γη συναντήσει αυτή την, πυκνή ακόμα, λωρίδα είναι πολύ υψηλότερος από ό,τι κατά την υπόλοιπη βροχή.
Αναφέρονται παρατηρήσεις των Περσείδων εδώ και περίπου 20 αιώνες, με αρχαιότερη αναφερόμενη από την Άπω Ανατολή.
Μία λαϊκή ονομασία της βροχής αυτής σε Ρωμαιοκαθολικές χώρες είναι
«Δάκρυα του Αγίου Λαυρεντίου», καθώς στις 10 Αυγούστου τιμάται η μνήμη
του μαρτυρίου του.
Η αρχή της βροχής είναι ορατή
από τα μέσα Ιουλίου κάθε χρόνο, με την κορύφωση μεταξύ 9 και 14
Αυγούστου, οπότε ο ρυθμός των μετεώρων φθάνει τα 60 και πλέον ανά ώρα.
Εξαιτίας της τροχιάς του κομήτη, από την οποία εξαρτάται η θέση του
ακτινοβόλου σημείου, οι Περσείδες παρατηρούνται κυρίως να διασχίζουν το
Βόρειο Ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας. Καθώς συμβαίνει με όλους τους
διάττοντες αστέρες, ο ρυθμός τους μεγιστοποιείται κατά το χρονικό
διάστημα αμέσως πριν την αυγή. Το 2009, ο μέγιστος Ζενίθιος Ωριαίος
Ρυθμός προβλέφθηκε σε περίπου 120.
Πηγή : πληροφορίες από Wikipedia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εδώ σχολιάζεις εσύ!