Στα 14, πριν από δέκα χρόνια, έχασα ξαφνικά τον μπαμπά μου. Από τότε ο πατέρας της Ιφιγένειας έγινε κάτι σαν δεύτερος πατέρας μου. Ήταν ένας σαρανταπεντάρης που δεν έμοιαζε με κανέναν από τους μπαμπάδες που είχα γνωρίσει μέχρι τότε. Ντυνόταν με τζιν και χαλαρά πουκάμισα αντί για βαρετά κοστούμια και, παρόλο που ήμουν μικρή, καταλάβαινα ότι ο κατάλογος με τις κατακτήσεις του ως νέου πρέπει να ήταν αρκετά μακρύς.

Το κορίτσι του μπαμπά

Το ενδιαφέρον που μου έδειχνε μας έδενε ακόμα περισσότερο με την Ιφιγένεια. Μας πηγαινοέφερνε στο σχολείο, στις εκδηλώσεις, σε εκδρομές και με τη συνεχή παρουσία του είχε καταφέρει να αναπληρώσει ένα μεγάλο μέρος του κενού που ένιωθα. Μεγαλώνοντας όμως, η πατρική αγάπη του κυρίου Αντώνη άρχισε σταδιακά να αντικαθίσταται από πονηρά υπονοούμενα, βλέμματα και σχόλια για το ντύσιμό μου όταν βγαίναμε με την Ιφιγένεια, ακόμα και για τις σχέσεις μου με τα αγόρια που είχαν αρχίσει να μπαίνουν στη ζωή μου.

Το καλοκαίρι που θα έκλεινα τα 21, ήμασταν στο εξοχικό των γονιών της Ιφιγένειας, στην Άνδρο, και ετοιμαζόμασταν να φύγουμε για ένα πολλά υποσχόμενο βράδυ μαζί με την υπόλοιπη παρέα. Ο κύριος Αντώνης με φώναξε στο μπαλκόνι, όπου καθόταν μαζί με τη γυναίκα του, κι αφού έκανε τα κλασικά –δήθεν αστεία– σχόλια για το ντύσιμό μου, τα οποία προσπέρασα ευγενικά, μου έδωσε 150 ευρώ με την ίδια ευκολία που θα μου έβαζε ένα ποτήρι νερό, για να κεράσω όλη την παρέα. Σάστισα. Αρνήθηκα. Επέμεινε. Ξανασάστισα. Ξαναρνήθηκα και μου τα έχωσε στην τσάντα. Με την ντροπή που αισθάνθηκα, το μόνο που κατάφερα να ψελλίσω ήταν ένα ταπεινό «ευχαριστώ», αφού δεν δεχόταν με τίποτα να τα πάρει πίσω. Στην πραγματικότητα, με εκείνα τα χρήματα είχε μόλις πληρώσει την πιεστική του παρουσία σε κάθε πτυχή της ζωής μου.

Teen drama

Από τότε η προθυμία του να εξυπηρετεί όχι μόνο εμένα αλλά και κάθε μέλος της οικογένειάς μου σε μικροζητήματα (όπως το να μεσολαβήσει, με δική του πρωτοβουλία, για να φέρει το φαντάρο αδελφό μου στην Αθήνα ή να μου πληρώσει τα εισιτήρια για να επισκεφτώ την Ιφιγένεια, που σπούδαζε στην Ιταλία) αυξανόταν όλο και περισσότερο. Κάποια στιγμή αναγκάστηκα να του πω κατ’ ιδίαν ότι με έκανε να νιώθω τεράστια υποχρέωση, όχι μόνο απέναντί του αλλά και απέναντι στην ίδια μου τη φίλη.

Όσο μεγάλωνα, τόσο μεγάλωνε και το άσχημο συναίσθημα ότι έπρεπε να ανταποδώσω αυτά που μου προσέφερε. Ήμουν η μόνη από την παρέα που απολάμβανε τέτοια προνόμια από μέρους του και πλέον αμφισβητούσα τις ευγενικές του προθέσεις. Το υποσυνείδητό μου φώναζε ότι η συμπεριφορά του δεν ήταν τόσο υπεράνω όσο εκείνος ήθελε να με κάνει να πιστεύω.

Άβολες στιγμές

Οι υποψίες μου δεν άργησαν να επιβεβαιωθούν. Γυρνώντας από την Ιταλία, η Ιφιγένεια έκανε ένα μεγάλο πάρτι για να γιορτάσει την επιστροφή της. Εκείνο το βράδυ όλοι μου έλεγαν πως ήμουν εντυπωσιακή. Το ίδιο και ο μπαμπάς της, όταν με πέτυχε μόνη μου στην κουζίνα να ψάχνω για ποτήρια. Τον χαιρέτησα χαμογελαστή και αρχίσαμε να συζητάμε για την επιτυχία του πάρτι. Ο τρόπος που με κοιτούσε με έκανε να τραβήξω το φόρεμά μου προς τα κάτω και να καρφώσω το βλέμμα στο δίσκο με τα ποτήρια. Λίγο πριν βγω από το δωμάτιο, τον άκουσα να λέει ότι εκείνο το βράδυ παραήμουν όμορφη για να μη με κοιτάζει. Λίγα δευτερόλεπτα και μισό βήμα μετά συνάντησα τη γυναίκα του. Κατακόκκινη και χωρίς να της μιλήσω, έτρεξα προς το σαλόνι, εκεί όπου υπήρχε κόσμος και μπορούσα άνετα να κρυφτώ από το αδιάκριτο βλέμμα του, που είχε αρχίσει να μου προκαλεί αποστροφή.

Μείνε μακριά

Όσο τέλειο ήταν το πάρτι για την επιστροφή της Ιφιγένειας, τόσο δύσκολη ήταν η συνέχεια. Εκείνη έψαχνε σ’ εμένα στήριξη στη δύσκολη περίοδο που περνούσε προσπαθώντας να βρει δουλειά, ενώ εγώ πνιγόμουν στις υπερωρίες, προκειμένου να αποδείξω στους εργοδότες μου την αξία μου. Στην ουσία βέβαια, ο βασικός λόγος που έμοιαζα πάντα πολύ απασχολημένη για να τη συναντήσω ήταν ότι κατά κάποιον τρόπο έτσι απέφευγα και μια άβολη συνάντηση με τον πατέρα της.

Ωστόσο, δεν μπορούσα ούτε ήθελα να την αποφεύγω για πάντα και έτσι άρχισα σιγά σιγά ξανά τις επισκέψεις στο πατρικό της. Δεν είχα φανταστεί πόσο άσχημη τροπή θα μπορούσαν να πάρουν τα πράγματα μέσα σε λίγα λεπτά: Ένα σαββατιάτικο μεσημέρι στο σπίτι της ο κύριος Αντώνης με πέτυχε στο μπάνιο. Την ώρα που καθάριζα τη λερωμένη από μπεσαμέλ μπλούζα μου, εκείνος, χωρίς να ρωτήσει, μπήκε βιαστικός για να πλύνει τα χέρια του. Μόλις με είδε, ζήτησε συγνώμη αλλά δεν έφυγε. Αντιθέτως, στάθηκε δίπλα μου, μπροστά στον καθρέφτη, ρωτώντας υπαινικτικά αν χρειαζόμουν βοήθεια.

Father in low

Δεν τολμούσα να συναντήσω το βλέμμα του μέσα από τον καθρέφτη, ενώ μέσα μου πάλευα για να μη φωνάξω «βοήθεια». Χτενίζοντας τα γένια του, με ρώτησε αν ήταν καλύτερος με αυτά ή χωρίς. Του απάντησα, με ένα αμήχανο γέλιο, να κάνει αυτό που αρέσει περισσότερο στις δύο και μοναδικές, όπως τόνισα, γυναίκες της ζωής του, την Ιφιγένεια και τη μητέρα της. Εκείνος επέμεινε ότι μόνο η δική μου γνώμη τον ενδιέφερε και την επόμενη κιόλας στιγμή ξέσπασε σε φράσεις όπως «Δεν αντέχω άλλο να σε κοιτάω και να μη σε έχω» και έπεσε πάνω μου, ενώ απέξω ακούγονταν καθαρά οι ομιλίες της Ιφιγένειας και της μαμάς της, που μάζευαν τα πιάτα.

Ξέσπασα σε κλάματα και τον έσπρωξα με όλη μου τη δύναμη μακριά. Εμφανίστηκα ταραγμένη μπροστά στην Ιφιγένεια, προφασίστηκα μια τελείως ασυνάρτητη δικαιολογία και έφυγα. Τις επόμενες μέρες το κινητό μου δεν σταμάτησε να χτυπάει από τις κλήσεις και τα μηνύματα της Ιφιγένειας, αλλά δεν απαντούσα σχεδόν ποτέ.

Τέλος εποχής

Αποφάσισα να μοιραστώ την κόλαση που ζούσα με τη μαμά μου, η οποία με συμβούλεψε να αραιώσω τις επισκέψεις στο σπίτι τους, αλλά ποτέ και σε καμία περίπτωση να μην αποκαλύψω κάτι στη φίλη μου. Θα ήταν σαν να της στερώ για πάντα τη σχέση που είχε με τον πατέρα της, το μόνο πράγμα που, σε όλη την ιστορία, έπρεπε να μείνει ανέπαφο.

Συνεχίζω να κάνω παρέα με την Ιφιγένεια, αλλά ποτέ δεν ξαναγίναμε οι φίλες που ήμασταν κάποτε. Εκτός αυτού, έχω πάντα πρόχειρη μια δικαιολογία για να αποφεύγω να πάω στο σπίτι της. Όσο για τον μπαμπά της, δεν τον έχω ξαναδεί από τότε. Το μόνο που με ανησυχεί είναι η συνάντηση που δεν θα καταφέρω με τίποτα να αποφύγω. Στο γάμο της, τον επόμενο μήνα.

Easy way out

Πώς αντιμετωπίζεις κάποιον που σε φλερτάρει με άγαρμπο τρόπο;

ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 1: Σου στέλνει sms ακατάλληλες ώρες.

Τι κάνεις: Δεν στέλνεις τίποτα και όταν τον ξαναδείς, του λες: «Δεν απάντησα γιατί η ώρα ήταν ακατάλληλη, όπως και το ότι μου έστειλες μήνυμα».

ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 2: Σου στέλνει ένα υπερβολικό δώρο.

Τι απαντάς γραπτώς: «Ευχαριστώ πολύ, δεν μπορώ να το δεχτώ. Φιλικά, Άννα».

ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 3: Σε αγγίζει.

Τι κάνεις: Χωρίς καθόλου ντροπή τού λες: «Να, αυτό τώρα, που με ακουμπάς, πολύ με ενοχλεί».

22% από εσάς έχετε αισθανθεί κάτι παραπάνω από ΑΠΛΗ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ για  τον πατέρα μίας φίλης  σας.