Όσες λεπτομέρειες και αν διαβάσει κάποιος σε ιστορικές πηγές, καμία δεν θα μπορέσει να αποτυπώσει στο έπακρο τη φρίκη του πολέμου, της βίας και των φυσικώνκαταστροφών ανά τον κόσμο.
Ωστόσο χάρη στη γενναιότητα ορισμένων ανθρώπων που ήταν εκεί και κατέγραψαν με το φακό τους τι πραγματικά συνέβη, οι στιγμές αυτές έμειναν στην ιστορία περιγράφοντας επακριβώς όσα δε μπορεί καμία λέξη.
Πολλές από τις φωτογραφίες, που δημοσίευσε το dinfo, βραβεύτηκαν με Πούλιτζερ, δικαιώνοντας τη θαρραλέα προσπάθεια ενός, στις περισσότερες των περιπτώσεων, ανώνυμου φωτογράφου.Πολιτοφύλακας τη στιγμή του θανάτου του Ρόμπερτ Κάπα - 1936
Ο Κάπα ήταν Ούγγρος πολεμικός φωτογράφος και φωτορεπόρτερ που κάλυψε πέντε διαφορετικούς πολέμους. Οι φωτογραφίες του, όπως εκείνες που ελήφθησαν κατά την απόβαση στη Νορμανδία το 1944, απεικονίζουν τη βία του πολέμου με μοναδικό τρόπο. Το άτομο σε αυτή την εικόνα εικάζεται ότι είναι ο αναρχικός Federico Borrell Garcia.Μετανάστρια μητέρα, της Dorothea Lange
Η φωτογράφος περιγράφοντας την φωτογραφία είπε: «Όταν είδα την πεινασμένη μητέρα την πλησίασα σαν να με τράβηξε μαγνήτης. Δεν θυμάμαι πώς εξήγησα τη παρουσία μου ή τη φωτογραφική μηχανή μου σε αυτήν, αλλά θυμάμαι ότι μου ζήτησε να μην της κάνω καμία ερώτηση. Δεν ρώτησα το όνομά της ή την ιστορία της. Μου είπε την ηλικία της, ότι εκείνη ήταν τριάντα δύο. Είπε ότι ζούσε τρώγωντας κατεψυγμένα λαχανικά από τους γύρω αγρούς και πουλιά που σκότωναν τα παιδιά της. Είχε μόλις πούλησει τα ελαστικά από το αυτοκίνητό της για να αγοράσει τρόφιμα. Φάνηκε να ξέρει ότι θα μπορούσε να βοηθήσει η μια την άλλη με την φωτογράφιση και έτσι δεν στάθηκε εμπόδιο. Υπήρχε ένα είδος ισότητας σε αυτό»Το παιδί που σέρνεται, από τον Kevin Carter
Φωτογραφία που λήφθηκε από τον βραβευμένο ΝότιοΑφρικανό δημοσιογράφο Κέβιν Κάρτερ κοντά σε ένα κέντρο σίτισης στο Σουδάν. Ο Κάρτερ δέχτηκε σκληρή κριτική για το ότι δεν πλησίασε να βοηθήσει το ετοιμοθάνατο παιδί. Η κριτική τελικά τον οδήγησε στην κατάθλιψη και η κατάθλιψη στην αυτοκτονία. Στο τελευταίο σημείωμα του έγραψε: «είμαι σε κατάθλιψη χωρίς τηλέφωνο, χρήματα για ενοικίαση, χρήματα για τη στήριξη των παιδιών, χρήματα για τα χρέη, χρήματα! Είμαι στοιχειωμένος από τις αναμνήσεις των δολοφονιών και των πτωμάτων και το θυμό και τον πόνο πεθαίνουν από την πείνα ή τραυματισμούς τα παιδιά, από πολεμοχαρείς τρελούς, συχνά από την αστυνομία, δήμιοι δολοφόνοι πάω να συναντήσω τον Κεν (Κεν Οστερμπρόικ, πρόσφατα νεκρός συνάδελφος του) αν είμαι τόσο τυχερός»Το κορίτσι και το Ναπάλμ, από τον Νικ Ουτ
Με αυτή την φωτογραφία ο Νικ Ουτ κατάφερε να κερδίσει το βραβείο Πούλιτζερ. Η εικόνα τραβήχτηκε κατά τη διάρκεια επίθεσης στο Νότιο Βιετνάμ, το 1972. Η εικονιζόμενη Kim Phuc και η οικογένειά της έμεναν στο χωριό Trang Bang, στο Νότιο Βιετνάμ, όταν τα αμερικανικά πολεμικά αεροπλάνα άρχισαν να βομβαρδίζουν την περιοχή με βόμβες ναπάλμ. Η Kim ήταν μόλις 9 ετών και στην προσπάθειά της να ξεφύγει άρχισε να τρέχει γυμνή για να σωθεί.
Σχεδόν ολοσχερώς καμένη και με τις δυνάμεις της να την εγκαταλείπουν, έχασε τις αισθήσεις της. Τότε, ο σωτήρας της φωτογράφος Νικ Ουτ, την πήρε στα χέρια του και τη μετέφερε στο νοσοκομείο. Η μικρή Κιμ σήμερα είναι γιατρός και το πρόσωπό της χρησιμοποιήθηκε ως προπαγάνδα από το κομμουνιστικό καθεστώς. Μετά από χρόνια θυμήθηκε ότι αυτό που φώναζε, όπως φαίνεται στη φωτογραφία ήταν η φράση «Nóng quá, nóng quá», που σημαίνει «πολύ καυτό, πολύ καυτό».Υπερασπίζοντας το Οδόφραγμα, Όντεντ Μπαλίντι
Η φωτογραφία που χάρισε το βραβείο Πούλιτζερ στον Όντεντ Μπαλίντι παρουσιάζει την προσπάθεια μιας γυναίκας να κρατήσει μόνη της το οδόφραγμα ενάντια στους Ισραηλινούς αστυνομικούς.
Πρόσφυγες από το Κοσσυφοπέδιο, Κάρολ Γκούζι
Η εικόνα παρουσιάζει τον μικρό πρόσφυγα Αγκίμ Σάλα, ηλικίας μόλις δύο ετών, ο οποίος μόλις έχει περάσει στα χέρια του παππού του που βρίσκεται στην ασφάλεια ενός στρατοπέδου στην Αλβανία που διευθύνεται από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.Ο Χανς Κόνραντ Σούμαν κάνει το άλμα στο Δυτικό Βερολίνο, από τον Πήτερ Λέιμπινγκ
Η εικόνα του στρατιώτη που πηδάει το τείχος του Βερολίνου για να φτάσει στην Δυτική του πλευρά προστέθηκε αργότερα στο παγκόσμιο πρόγραμμα της UNESCO ως ενθύμιο της πτώσης του Τείχους του Βερολίνου.
Ο άνθρωπος που επέζησε της γενοκτονίας στη Ρουάντα, από τον James Nachtwey
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εδώ σχολιάζεις εσύ!